مقایسه‌ی تجویز خوراکی غلظت های مختلف جلبک دونالیلا سالینا Dunaliella salina بر میزان کاروتنوئید پوست و رنگ ماهی سورم ( Heros serverus )

    رنگ ماهی به عنوان یکی از شاخص‌های مهم در بازارپسندی و یکی از فاکتورهای تجاری در آبزی پروری به شمار می‌رود.  در این تحقیق اثر تجویز خوراکی غلظت‌های مختلف جلبک دونالیلا سالینا بر میزان بتاکاروتن پوست، رنگ پوست و باله‌های ماهی سورم (H.serverus) مورد بررسی قرار گرفت.  به این منظور تعداد 180 قطعه ماهی با میانگین وزن (g5/0±27) به 4 تیمار در 3 تکرار تقسیم شدند:  تیمار اول با غذای پایه فاقد جلبک دونالیلا ((G1 و سه تیمار دیگر به ترتیب با غلظت 50 (G2)، 100 (G3) و 200 (G4) میلی‌گرم جلبک دونالیلا سالینا در کیلوگرم خوراک، تغذیه شدند.  بعد از 6 هفته تغذیه از ماهی‌های هر تیمار عکس دیجیتال و نمونه‌ی پوست تهیه گردید.  میزان بتاکاروتن پوست و شاخص‌های رنگ (Chroma, Hue, b*, a*, L* E* و ΔE) بین تیمارها مقایسه گردیدند.  نتایج نشان داد که میزان بتاکاروتن در تمامی تیمارها افزایش معنی‌داری نسبت به تیمار شاهد داشت (05/0P<) و بیش‌ترین میزان بتاکاروتن برابر 45/0±06/4 mg/kg مربوط به تیمار G4 بود.  در ناحیه‌ی‌ تنه و باله شاخص‌های (Chroma, b*, L*) تفاوت معنی‌داری بین تیمارها مشاهده نشد (05/0P>).  در ناحیه‌ی تنه شاخص‌های (a*, ΔE, E*) افزایش و شاخص Hue کاهش معنی‌داری در تیمارهای (G3) و (G4) نسبت به تیمار شاهد نشان داد (05/0P<).  در ناحیه‌ی باله‌ها شاخص‌های E* و a* در تیمارهای (G3) و (G4) افزایش معنی‌داری نسبت به تیمار شاهد داشت (05/0P<).  میزان شاخص EΔ در تمامی تیمارها افزایش معنی‌داری نسبت به تیمار شاهد داشت (05/0P<)، که بیش‌ترین میزان افزایش مربوط به تیمار (G4) بود.  شاخص Hue در تیمار (G4) کاهش معنی‌داری نسبت به تیمار شاهد نشان داد (05/0P<).  با توجه به قیمت مناسب‌، در دسترس بودن و امکان تولید وسیع، از این جلبک می‌توان به عنوان یک منبع کاروتنوئید و ماده‌ای برای بهبود رنگ در ماهی استفاده نمود.